Ik weet wel dat zij een boek op haar naam heeft staan, en dat ze prachtige landschaps kunst maakt.
Hieronder zijn wat afbeeldingen:
maandag 14 januari 2008
Athena Tacha
Helaas is er over deze mevrouw ook weinig informatie te vinden.
Ik weet wel dat zij een boek op haar naam heeft staan, en dat ze prachtige landschaps kunst maakt.
Hieronder zijn wat afbeeldingen:
Ik weet wel dat zij een boek op haar naam heeft staan, en dat ze prachtige landschaps kunst maakt.
Hieronder zijn wat afbeeldingen:
Herbert Bayer
Herbert Bayer (Haag am Hausruck, Oostenrijk, 5 april 1900 - Montecito, Californië, 30 september 1985) was een Oostenrijks typograaf, schilder, fotograaf en architect.
Bayer was aanvankelijk in de leer bij Georg Schmidthamer in Linz en studeerde later aan de Darmstädter Künstlerkolonie in Darmstadt, waar hij geïnteresseerd raakte in Walter Gropius' Bauhaus Manifesto. Van 1921-1925 studeerde hij aan het Bauhaus, waar hij, o.a. les kreeg van Kandinsky. In 1923 maakte hij in het kader van een Bauhaus-tentoonstelling een muurschildering in de ingangshal van de Weimarse school en in hetzelfde jaar kreeg hij van de Thüringer Staatsbank de opdracht bankbiljetten van 1 en 2 miljoen en 1 miljard Mark te ontwerpen, die op 1 september 1923 eveneens te Weimar werden uitgegeven. Bayers ontwerp voor een krantenkiosk uit 1924 is een goed voorbeeld van de invloed van De Stijl op het Bauhaus. Net als De Stijl introduceerde het Bauhaus rond 1923 basisvormen en -kleuren op haar ateliers.
In 1925 werd Bayer door Gropius aangesteld als hoofd Typographie und Werbegestaltung (typografie en reclamevormgeving). In die hoedanigheid bestreed hij de het gebruik van hoofdletters aan het begin van zin, eigennaam en zelfstandig naamwoord. Het gebruik van uitsluitend kleine letters is volgens hem veel economischer. In 1927 ontwerpt hij dan ook een universeel, schreefloos lettertype, dat alleen uit kleine leters bestaat en dat voor altijd aan het Bauhaus verbonden zal zijn (zie afbeelding rechtsonder).In 1928 verliet hij het Bauhaus en vestigde zich in Berlijn.
Hoewel hij dus vooral bekend staat als Bauhaus figuur, heeft hij ook landschapskunst gemaakt.
Hieronder Mill Creek 1979-82 in Kent Washington.
Bayer was aanvankelijk in de leer bij Georg Schmidthamer in Linz en studeerde later aan de Darmstädter Künstlerkolonie in Darmstadt, waar hij geïnteresseerd raakte in Walter Gropius' Bauhaus Manifesto. Van 1921-1925 studeerde hij aan het Bauhaus, waar hij, o.a. les kreeg van Kandinsky. In 1923 maakte hij in het kader van een Bauhaus-tentoonstelling een muurschildering in de ingangshal van de Weimarse school en in hetzelfde jaar kreeg hij van de Thüringer Staatsbank de opdracht bankbiljetten van 1 en 2 miljoen en 1 miljard Mark te ontwerpen, die op 1 september 1923 eveneens te Weimar werden uitgegeven. Bayers ontwerp voor een krantenkiosk uit 1924 is een goed voorbeeld van de invloed van De Stijl op het Bauhaus. Net als De Stijl introduceerde het Bauhaus rond 1923 basisvormen en -kleuren op haar ateliers.
In 1925 werd Bayer door Gropius aangesteld als hoofd Typographie und Werbegestaltung (typografie en reclamevormgeving). In die hoedanigheid bestreed hij de het gebruik van hoofdletters aan het begin van zin, eigennaam en zelfstandig naamwoord. Het gebruik van uitsluitend kleine letters is volgens hem veel economischer. In 1927 ontwerpt hij dan ook een universeel, schreefloos lettertype, dat alleen uit kleine leters bestaat en dat voor altijd aan het Bauhaus verbonden zal zijn (zie afbeelding rechtsonder).In 1928 verliet hij het Bauhaus en vestigde zich in Berlijn.
Hoewel hij dus vooral bekend staat als Bauhaus figuur, heeft hij ook landschapskunst gemaakt.
Hieronder Mill Creek 1979-82 in Kent Washington.
Harvey Fite
Harvey Fite (1903-1976)was een vooraanstaand Amerikaans beeldhouwer en kunstenaar. Zijn bekendste werk is Opus 40. Hij gebruikte vooral steen en hout.Fite was geboren in Pittsburgh, Pennsylvania, op eerste kerstdag 1903, maar verhuisde toen hij 3 was naar Texas. Hij heeft een tijdje in een acteergezelschap gezeten als decor bouwer, maar is later gaan beeldhouwen.
Zijn bekendste werk Opus 40 1939-76 Saugerties, New York
Zijn bekendste werk Opus 40 1939-76 Saugerties, New York
Isamu Noguchi
Isamu Noguchi (野口 勇, Noguchi Isamu) (Los Angeles, 17 november 1904 - New York City, 30 december 1988) was een Amerikaanse/Japanse kunstenaar en architect van landschappen.
Noguchi was de zoon van de Japanse dichter Yone Noguchi. In het Kröller-Müller museum staat een beeld van hem genaamd the Cry
Noguchi wist op onnavolgbare wijze het Amerikaanse modernisme met de Japanse traditionele kunstnijverheid te vermengen in zowel zijn binnenhuis- en landschapsarchitectuur en decors, als in zijn autonome beelden. Hij zag zichzelf als artistieke schakel tussen oost en west en balanceerde gedurende zijn lange carrière op de grens van kunst en design; het figuratieve en abstracte; het organische en het geometrische.
Vanaf 1932 ontwikkelde Noguchi abstracte meubels voor prestigieuze fabrikanten als Knoll Associates en Herman Miller die de ‘Coffee Table’ uit 1944 decennia lang produceerde. Van al zijn industriële ontwerpen is hij bij het grote publiek wereldwijd bekend geworden met zijn papieren lichtsculpturen ‘Akari’, die hij in de jaren vijftig en zestig ontwikkelde in opdracht van de Japanse stad Gifu.
Als landschapsarchitect richtte Noguchi een groot aantal openbare ruimtes in zoals speelvelden, parken en tuinen. In de vijftiger jaren legde hij de tuinen aan voor de Keio University in Tokyo, het Lever House in New York en voor het hoofdkantoor van UNESCO in Parijs. De twee belangrijkste projecten uit de jaren zestig bestaan uit de beeldentuin van het National Museum in Jeruzalem en de tuinen rondom de het gebouw van de Connecticut General Life Insurance. Het oeuvre van Isamu Noguci reflecteert zijn fascinatie voor de beperkingen en mogelijkheden van constructies in het natuurlijke landschap.
Hieronder Unesco Gardens, 1956-58 in Parijs
Noguchi was de zoon van de Japanse dichter Yone Noguchi. In het Kröller-Müller museum staat een beeld van hem genaamd the Cry
Noguchi wist op onnavolgbare wijze het Amerikaanse modernisme met de Japanse traditionele kunstnijverheid te vermengen in zowel zijn binnenhuis- en landschapsarchitectuur en decors, als in zijn autonome beelden. Hij zag zichzelf als artistieke schakel tussen oost en west en balanceerde gedurende zijn lange carrière op de grens van kunst en design; het figuratieve en abstracte; het organische en het geometrische.
Vanaf 1932 ontwikkelde Noguchi abstracte meubels voor prestigieuze fabrikanten als Knoll Associates en Herman Miller die de ‘Coffee Table’ uit 1944 decennia lang produceerde. Van al zijn industriële ontwerpen is hij bij het grote publiek wereldwijd bekend geworden met zijn papieren lichtsculpturen ‘Akari’, die hij in de jaren vijftig en zestig ontwikkelde in opdracht van de Japanse stad Gifu.
Als landschapsarchitect richtte Noguchi een groot aantal openbare ruimtes in zoals speelvelden, parken en tuinen. In de vijftiger jaren legde hij de tuinen aan voor de Keio University in Tokyo, het Lever House in New York en voor het hoofdkantoor van UNESCO in Parijs. De twee belangrijkste projecten uit de jaren zestig bestaan uit de beeldentuin van het National Museum in Jeruzalem en de tuinen rondom de het gebouw van de Connecticut General Life Insurance. Het oeuvre van Isamu Noguci reflecteert zijn fascinatie voor de beperkingen en mogelijkheden van constructies in het natuurlijke landschap.
Hieronder Unesco Gardens, 1956-58 in Parijs
Constantin Brancusi
Constantin Brâncuşi wordt als boerenzoon op 21 februari 1876 geboren in Hobiţa Gorj, in de buurt van Târgu Jiu (Karpaten, Roemenië), waar hij later omstreeks 1930 zijn ensemble van monumenten plaatste. Hij heeft een dramatische jeugd dat vooral bestaat uit zwerven en karweitjes aannemen.
Op achttienjarige leeftijd gaat hij naar de "School voor Kunst en Beroepen" in Craiova. Daar leert hij houtsculpturen maken. Zijn talent en artistieke kwaliteiten worden al vlug opgemerkt.
Op achtentwintigjarige leeftijd stelt hij vast dat er voor hem geen toekomst is in Roemenië. Hij wil naar Parijs, het kunstcentrum van Europa. Wegens geldgebrek reist hij te voet. Hij arriveert via München, Roschach, Zürich en Bazel in 1904 in Parijs en studeert daar vanaf 1905 aan het Beeldhouwkunstatelier van Antonin Mercié aan de Académie des Beaux-Arts. Hij leert in 1907 de beeldhouwer August Rodin kennen die op dat moment al bekend is in binnen- en buitenland. Rodin is onder de indruk van de gipsen en bronzen beelden die Brancusi tentoonstelt op het 17e Salon van "La Société nationale des Beaus-Arts". Brâncuşi wordt zijn assistent. Na één maand beslist hij echter om niet meer met Rodin samen te werken. Hij wil bewijzen dat hij zelf een groot artiest is, en denkt dat hij dat niet kan wanneer hij voor Rodin werkt. (Rien ne pousse à l’ombre d’un grand arbre) Het is op dat ogenblik dat Brâncuşi zijn eerste werk maakt. Niet uit marmer zoals Rodin maar uit steen, een voor die tijd ongebruikelijk materiaal. Hij werkte rond hetzelfde thema als Rodin, namelijk Le Baiser (De Kus).
Kort voor zijn dood op 16 maart 1957 wordt Brâncuşi genaturaliseerd tot Fransman. Hij sterft in zijn atelier, Impasse Ronsin, Parijs. Op 19 maart wordt hij begraven op het kerkhof van Montparnasse.
Op achttienjarige leeftijd gaat hij naar de "School voor Kunst en Beroepen" in Craiova. Daar leert hij houtsculpturen maken. Zijn talent en artistieke kwaliteiten worden al vlug opgemerkt.
Op achtentwintigjarige leeftijd stelt hij vast dat er voor hem geen toekomst is in Roemenië. Hij wil naar Parijs, het kunstcentrum van Europa. Wegens geldgebrek reist hij te voet. Hij arriveert via München, Roschach, Zürich en Bazel in 1904 in Parijs en studeert daar vanaf 1905 aan het Beeldhouwkunstatelier van Antonin Mercié aan de Académie des Beaux-Arts. Hij leert in 1907 de beeldhouwer August Rodin kennen die op dat moment al bekend is in binnen- en buitenland. Rodin is onder de indruk van de gipsen en bronzen beelden die Brancusi tentoonstelt op het 17e Salon van "La Société nationale des Beaus-Arts". Brâncuşi wordt zijn assistent. Na één maand beslist hij echter om niet meer met Rodin samen te werken. Hij wil bewijzen dat hij zelf een groot artiest is, en denkt dat hij dat niet kan wanneer hij voor Rodin werkt. (Rien ne pousse à l’ombre d’un grand arbre) Het is op dat ogenblik dat Brâncuşi zijn eerste werk maakt. Niet uit marmer zoals Rodin maar uit steen, een voor die tijd ongebruikelijk materiaal. Hij werkte rond hetzelfde thema als Rodin, namelijk Le Baiser (De Kus).
Kort voor zijn dood op 16 maart 1957 wordt Brâncuşi genaturaliseerd tot Fransman. Hij sterft in zijn atelier, Impasse Ronsin, Parijs. Op 19 maart wordt hij begraven op het kerkhof van Montparnasse.
James Pierce
Uit het Engels
Earthwoman, een uit gras gemaakte figuur is een van de bekendste werken van Pierce. De figuur is bijna 9 meter lang. Het is gemaakt in 1976 op grond van een boerderij in Maine Amerika. Ze is geinspireerd op één van de vroegste beeldjes die over moeder aarde en vruchtbaarheid gaan.
Earthwoman, een uit gras gemaakte figuur is een van de bekendste werken van Pierce. De figuur is bijna 9 meter lang. Het is gemaakt in 1976 op grond van een boerderij in Maine Amerika. Ze is geinspireerd op één van de vroegste beeldjes die over moeder aarde en vruchtbaarheid gaan.
Hamish Fulton
Vanuit het Engels
Sinds de vroege jaren 70 is Hamish Fulton (Engeland,1946) een beeldhouwer, fotograaf, en Land art kunstenaar genoemd. Hij noemt zichzelf liever een 'walking artist' en maakt wandelingen die hij documenteerd.
Sinds de vroege jaren 70 is Hamish Fulton (Engeland,1946) een beeldhouwer, fotograaf, en Land art kunstenaar genoemd. Hij noemt zichzelf liever een 'walking artist' en maakt wandelingen die hij documenteerd.
Abonneren op:
Posts (Atom)